Vekeblad......

...er noko eg diggar. Og eg skriv diggar, sjølv om eg eigentleg er dritlei alle vekeblad. Eller ukeblad, som det heiter på fint..

Då eg var lita fekk vi varekasse frå Wiik på fastlandet. Tysdagane var det bladdag, det vil seie at mamma bestilte KK, Hjemmet, og av og til Norsk Ukeblad.  Vi barna, det vil seie eg og Pappa, fekk Donald Duck.  Pappa skulle lese det fyrst, deretter fekk eg det. Då broren min i ei periode budde heime, kom han etter pappa, men før meg.  Vi hadde heldigvis ei stilletidande einighet om at vi ikkje skulle avsløre krimgåta for dei andre.
Men, tilbake til vekeblada. Dei var stappfulle av deilige kakeoppskrifter. Side om side med slankekurar.  Eg hugsar at eg reiv ut slankeoppskriftene og hadde dei i permar. side om side med kakeoppskriftene. Litt sært ja, men så var eg og eit sært barn.
Eg var ei stund så opphengt i vekeblada og innhaldet der, at eg ønskte at eg var tjukk, slik at eg kunne slanke meg ved hjelp av ei av desse fantastiske slankekurane.
Besta mi spurte alltid om eg kunne gå inn til mamma og hente Hjemmet. Ho ville berre sjå rosene. Og eg tykte det var veldig rart at det var så mykje roser i Hjemmet.  Eg forsto etterkvart at det rett og slett var bileta som var interessante :)

I dag hylle vekeblada det naturlege. Det vil seie: dei som et kaker og slankar seg i same slengen. Triste historier om mannen som var spelegal og sto i med systra til kona som hadde mista jobben fordi ho var kleptoman og trist fordi ungane hadde flytta ut av huset og ho hadde ingen som ho kunne ta seg av lenger.......... Eller noko slikt.
Interiørblada hyller den individuelle stilen. Det vil seie : same stilen som alle andre har. Helst skal det vere kvitt og grått.  Alle har dei same lysestakane, dei same teppene, dei same lampane og så vidare.

Men, til sjuande og sist må ein ikkje gløyme kva vekeblada eigentleg er. Rein inspirasjon. Vil eg bake kake denne veka? Ja, då brukar eg kakesidene. Vil eg slanke meg? Ja då hiv eg meg på ein 5:2 kur, eller ein supersuppe-kur. Og eg må ærleg innrømme at det er godt å kunne drøyme seg vekk i andre sine heimar når din eigen liknar eit bomba grisefjøs.

Ja, eg mislikar sterkt glossy vekeblad. Og ja, eg elskar dei.
Så i morgon den dag skal eg kjøpe meg eit. Og eg er ikkje i slankemodus, så då vert det nok kaker.....

Tommelom.........

........i hovudet. Og det høver jo bra når ein skal skrive ein blogg.  Difor vert det litt hips om haps.
Men, eg kan jo alltids gje ut oppskrifta på verdas beste luff ---- heilt objektivt altså.
Eg er ikkje heil sikker på historia bak den, men eg trur det var ho mor som kom med den fyrst. Sidan eg brukte oppskrifta fyrste gong, har eg  teke det som passar i.  Det kan vere å røre inn eit ekstra egg, litt havsalt på toppen, eller ekstra smakstilsetning i deiga. Den smakar himmelsk til tapas, lasagne, med sukker på, med sirup på, med godt smør på, utan noko på, rett og slett den ultimate "all round-luffen".  Forøvrig så kjem uttrykket luff frå Besta. Ho lagde aldri loff, men luff.
Well, her kjem herligheta:

"Verdas beste fletteluff"
ca 7 dl mjølk
ca 70 gram smør
ca 1/2-1 pk gjær
1 klype salt
Kveitemjøl til deiga blir passeleg.

Smelt smøret, hell i melka og varm opp blandinga til 37 grader. Hell i bakebollen og rør ut gjæra. Tilsett saltet. Rør inn mjølet til ei fast og god deig. La den heve i ca 30-45 minutt.
Kvelv deiga ut på bakebordet, del den i to. Del deretter kva del i tre og flett ei fin og jamn flette.  ( Du treng faktisk ikkje flettebok for å få dette til, men det kunne jo ha  vore artig å prøve).
Sett fletteluffen til heving, ca 20 minutt.
Før du puttar brøda i omnen på midterste rist, penslar du dei med egg og strør over det du vil. Eg brukar valmuefrø, men du kan og bruke sesamfrø, grillkrydder, eller havsalt.
Steik i ca 20-25 minutt på 225 grader.
Avkjøl på rist.

Og eg vil med ein gong få beklage mine unøyaktige oppskrifter.  Når ein tek det meste på slump, så vert det litt vanskeleg med måla. Mi erfaring er at det går som regel bra.

OG ikkje eit einaste bilete fann eg av luffen... Det må jo tyde på at den var så god at den vart oppeten før eg rakk å ta bilete. ( Det er jo lov å tru det, eller hur?), eller så er dette verdas meste kjedelege og udokmenterte blogg.  Anyway: Ha ein fin fredag.

Kaketilståing og gåve til Sørlandet :)

Eg er ei skam for heile bakeriprosjektet mitt. No er det straks vesle julafta, og eg sit her med sjakkruter og berlinerkransar, julebrød og nokre grovbrød, kjøpte peparkake og kjøpte sjokoladekjeks.  Og eg seier ingenting på å kjøpe julekaker. Slik livet til mange har blitt, så seier det seg sjølv at ein ikkje får tid til å bake sju slag, med mindre du skal vere superwoman og klar alt, både heimelaga peparkakehus, nedvaska kjøkken og stove, sju slag, heimelaga julekort, fint dekorerte pakkar, og heimelaga snacksgåver til vener og kjente. Men, og det er eit stort men. Eg har jo utbasunert ganske kraftig at eg i løpet av sommarferien skulle bake mange slag frå Ta kaka-boka. Det vart vel, tja, la meg sjå, ca tre kakesortar, og når jula kjem, bakemånaden over alle, så greier eg ikkje å stille opp med meir enn tre sortar frå denne boka. Skammeleg. Ja ja, nei nei, som ho seier, nissemora på Månetoppen. Eg har gjort og laga mykje anna. I dag foreksempel, laga eg herleg spaghetti og kjøtdeig.  Vi må ikkje gløyme kvardagsmaten opp i all festen.( sånn, nok trøyst til meg sjølv).

I dag har eg ordna ein julepakke og :)  Kanskje Fru Tone snart får besøk. Det ekje godt å seie,du.  Og når ho får det, så kan ho seie at dette var ei lita påminning om eit flott sommarminne, og at dette kanskje er noko som det berre skal vere to om, dersom ein kan ordne barnevakt ein time eller to. Det ekje godt å seie,du.  Ja, ja.. nei, nei.  Natt her no.  I morgon durar vi av garde inn i fjorden.
God jul til dykk to-tre som les bloggen :)
Og ja....... Joe Cocker døydde i dag-... trasig når dei gode,gamle travarane tek til å felle frå. Lastar opp ein link av min favoritt.....:)
Now that you're gone

Den fjerde rytter av Agatha Christie

Sjeldan har eg lese ei bok som startar så bra som denne: Kaffemaskinen bak meg hveste som en tirret slange. Det var noe uhyggelig, illevarslende ved lyden. Slik er det vel med de fleste lyder i vår moderne verden, tenkte jeg.  Det lammende brølet fra jetfly som lyner over himmelen, den tunge, truende rumlingen av togene i undergrunnsbanen når de nærmer seg, de digre trailerne som får hele huset til å skjelve, ja selv småstøyen fra vaskemaskiner, kjøleskap,trykkokere og støvsugere-de kan være til aldri så stor velsignelse, likevel føler en seg alltid litt på vakt overfor dem. "Pass deg",sier de liksom . "Jeg er en fanget ånd som må tjene deg, men hvis jeg slipper fri.......".  Dette er ein mann sine tankar medan han sit på eit av nymotens kaffibar i Chelsea på 1950/60-talet (boka kom ut i 1963 under tittelen "The pale horse").
Noko av det  spennande med denne boka er tankane rundt det å skrive.  Hovudpersonen,Mark Easterbrook, besøker venninna si Ariadne Oliver som har ei aldri så lita skrivesperre. Det er lett å myrde folk, og i fyrste omgang vite kven mordaren er. Det vanskelege er å tåkelegge det heile og villeie lesaren.  Eg mistenkjer Fru. Christie å skrive seg sjølv litt inn i denne rolla.

Eg les 6.opplag som kom ut i 1985. Etter å ha sett på lånekortet, har ikkje denne boka vore mykje ute og sett seg om i kommuna. Den har blitt lånt ut 25 gonger frå 1986-2014.  Det hadde vore stas om fleire kunne fått auga opp for denne boka, som ikkje er ei Hercule Poirot-bok, men det gjer absolutt ingentingenling :)

Funkar for meg :)

Eg les bloggar, men ikkje slavisk. Nokre bloggar les eg for inspirasjon, andre for å få bekrefta at eg eigentleg ikkje har det så verst. Eg har ikkje heftige treningsøkter å skryte av, eg har ikkje hektiske kvardagar med photoshooot og oppstyling, kjendistreff, sjampis på raud laupar, dyre designmøblar, designvasar og oppussingsprosjekt kvar helg og anna fancyschmancy. Eg har rett og slett ikkje behov for å framstille livet mitt som perfekt, sorglaust eller idyllisk.  Det eg har derimot er dagar som er både grå og fargerike,  kjekk jobb, hektisk kvardag med pendling (eg cruisar til jobb på sjøen  kvar dag på veg til jobb),  flott ungar som gjer meg unik kunst som ingen annen har, og som er uendeleg mykje verdt, eit hus som er ok ryddig, med nokre få rom som fungerar som oppbevaring og som ikkje er så ryddige. Eg kan ta gåturar i verdas vakraste natur, vennane mine er ikkje kjendisar, men veldig eksklusive,  og når eg skal drikke sjampisen min, som ikkje skjer altfor ofte, så drikk eg den gjerne på altanen med verdas vakraste utsikt.  Og som dei seier i VitaPro-reklamen: "funker for meg" :)

Jentan på Båly

Eit aldri så lite tips igjen. Då vi var på ferie på Sørlandet fann Tonepone ut at ho ville syne oss den lokale delikatessebutikken, nemleg Jentan på Båly.  Eg visste ikkje heilt kva eg hadde venta meg, men det var ikkje akkurat dette.  Moderne butikk, lys og innbydande. Ikkje verdens største butikk, men med god golvplass, og små reolar med eit flott utval av lokale varer.  Det var skikkeleg stas å kunne gå og kike på det lokale utvalet dei hadde der.. Vi skulle eigentleg berre ha øl frå det lokale bryggeriet, men då vi fekk auge på verdens største SJOKOLADEKAKESTYKKE, måtte vi berre prøve den.  Grisegodt!!!!!!!! Butikken ligg på Spangreid, og ein må ta av frå E 39 på Vigeland og inn på 460.  Bileta under vart litt små, men de kan klikke på linken, så finn de ut meir om butikken. Jentan på Båly

Store planer, liten evne til gjennomføring....................

............. og difor vert dette det fyrste innlegget på leeenge. Men, når sant skal seiast, så er eg ikkje så frykteleg gla i å sitje ved dataen når det er strålande solskin ute, og fleire meter med vegg skal målast.

Eg tenkte eg skulle syne nokre bilete av mat( bombe).... Miniminime hadde bursdag då vi var på ferie, og i den anledning hadde Tonepone bestilt bord på Spiseriet som ligg på Vigeland.  Vi hadde ikkje vore der før, men dei let vel.  Dei sa mellom anna at om vi bestilte hamburgeren på staden, så kom vi ikkje til å klare å ete den opp.. Haha, try me, tenkte eg og bestilte hamburger. Og då snakkar vi svær og heimelaga burger med skikkeleg stekte poteter til.  Sjeldan vert ein servert ei so tjukke lonse med kjøt. All kred...

 

 

Minime bestilte nachos, og då tenkte vi at det kom litt chips med saus..... Det gjorde det, så til dei grader...I tillegg  til fyldig salat og eit godt kjøtstykke på toppen med bønnespirer. Tonepone hadde og bestilt kake, noko som bursdagsbarnet satte stor pris på, og ekstra stas var det nok at det var helsing frå Isac Elliot på kaka og fyrverkeri :)  

 

 

 

Og kva kan vi konkludere med dette?   Køyrer de E 39 på Sørlandet, så ta av i rundkøyringa ved Vigeland ( der fyret står) og stopp på Spiseriet, det er vel anvendt tid.  Dei leverer  takeaway, så ein kan bestille før ein kjem dit. http://spiserietmat.no/